NASA gebruikt 3D printer in ruimte

Eerder berichtten we al over de door Made in Space geproduceerde 3D printer die speciaal werd ontwikkeld voor gebruik in het internationale ruimtestation. De 3D printer is inmiddels door NASA in het ISS gestationeerd en er zijn al een aantal succesvolle testprints uitgevoerd.

Onderdelen printen, zonder zwaartekracht

De 3D printer, die uiteraard in staat is om zonder zwaartekracht te functioneren, moet ervoor zorgen dat er tijdens een ruimtereis eenvoudig nieuw gereedschap
en nieuwe beschadigde of kwijtgeraakte onderdelen geproduceerd kunnen worden. Tot dusver waren astronauten nog volledig afhankelijk van hun beschikbare voorraad in het ruimtestation, wat uiteraard extra gewicht en ruimte aan boord in nam. In geval van nood werden gereedschap en onderdelen vanaf
de aarde geleverd, maar dit zorgde vaak voor grote vertragingen. Met de komst van de 3D printer zou het allemaal een stuk sneller en gemakkelijker moeten worden. Ook wil NASA de 3D printer uiteindelijk gaan gebruiken om geheel
nieuwe producten te printen, zoals onderdelen die bedoeld zijn voor zeer specifieke taken. De 3D printer biedt NASA de mogelijkheid om blauwdrukken vooraf in te laten, of vanaf aarde nieuwe blauwdrukken naar de 3D printer te versturen.

Testen

De 3D printer werd in september 2014 bij het ISS afgeleverd en twee maanden later door de bemanning geïnstalleerd. De printer is inmiddels al in de ruimte getest en de eerste tests bleken succesvol. De komende tijd zullen er nog meer testopdrachten worden geprint. Deze zullen vervolgens naar de aarde worden gestuurd, zodat ze vergeleken kunnen worden met gelijke objecten die geprint zijn onder ‘aardse’ omstandigheden.

Toekomst

Eerder schatte men al dat de printer in de toekomst in staat moet zijn om ongeveer 30 procent van alle reserveonderdelen die aan boord aanwezig moeten zijn te printen.
Uiteindelijk zal de 3D printer het formaat van een schoenendoos krijgen. NASA investeert ook in onderzoek naar het 3D printen van voedsel. Daarbij gaat men als eerste proberen om een pizza te printen; hierbij kunnen de verschillende ingrediënten namelijk laagje voor laagje op elkaar worden gelegd, waardoor de printkop slechts één ingrediënt tegelijk af hoeft te drukken.